اختلال دوقطبی، که به طور رسمی به عنوان اختلال افسردگی دوقطبی یا اختلال بایپولار نیز شناخته می‌شود، یک اختلال روانی است که شامل دوره‌های تناوبی از وضعیت‌های خیلی بالا (مانیا یا هیپومانیا) و وضعیت‌های خیلی پایین (افسردگی) می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال، در طول زمان دوره‌هایی از احساس بالا، انرژی زیاد، خوشحالی بی‌معقول، خوداعتمادی بالا و فعالیت زیاد (مانیا یا هیپومانیا) را تجربه می‌کنند، و سپس به طور ناگهانی و به صورت ناخودآگاه وارد دوره‌های عمیقی از افسردگی، بی‌اشتهایی، انرژی کم، گیجی و احساسات منفی می‌شوند.
علت دقیق بروز اختلال دوقطبی هنوز مشخص نیست، اما مجموعه‌ای از عوامل جسمانی، عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی ممکن است در روند بروز و تأثیرگذاری آن نقش داشته باشند. اختلال دوقطبی می‌تواند تاثیرات جدی بر زندگی فرد داشته باشد، از جمله تأثیر بر روابط شخصی، کارآیی تحصیلی یا شغلی و سلامت عمومی.
درمان اختلال دوقطبی معمولاً شامل ترکیب درمان دارویی (مانند استفاده از استابیلیزاتورهای خلق و داروهای ضدافسردگی) و مشاوره روان‌شناختی است. اهمیت تشخیص صحیح و درمان مناسب این اختلال نیز بسیار مهم است.
اگر شما یا کسی که می‌شناسید به شدت مشتاقانه احساسات عمیق و تناوبی یا دوره‌های افسردگی شدید دارد، توصیه می‌شود به تخصصی در حوزه سلامت روانی مراجعه کنید تا تشخیص و درمان صحیح به شما ارائه شود.