/ اثر دارونما در پزشکی

صحنه 1

پلاسبو یا دارونما، درمانی با ارزش شفابخشی صفر اما دارای قدرت درمانی جادویی است. دارونماهای رایج شامل قرص های شکر، تزریق بی اثر سالین و سایر روش ها و جراحی هایی است که کاملاً جعلی هستند. دارونماها برای درمان درد، بیماریهای مزمن مرتبط با استرس مانند بی خوابی و انواع افسردگی می توانند تا حدی موثر باشند. چیزی که اکثر مردم متوجه آن نیستند این است که با وجود آنکه که دارونماها واقعی نیستند ولی اثر جادویی شان حتی بیشتر از شفا یافتن به وسیله پزشک معمولی و درمان های رایج است.

صحنه 2

دارو نماها تمایل دارند که از یک قانون ساده پیروی کنند: هر چقدردرمان جعلی، تشریفاتی و شدید باشد تأثیر گذاری موثرتری دارد. به طور خلاصه ، قرص های شکر خوب جواب می دهند. جراحی ساختگی معجزه می کند. از آنجایی که اغلب وقت های معمول پزشکی به شدت تشریفاتی هستند، به همین دلیل اثر دارونما بخشی از درمانی است که ما فکر می کنیم دریافت می کنیم. برای درک بهتر این موضوع ، بیایید داستان آقای و خانم مارتین را بشنویم که هر دو از کمردرد مزمن رنج می‌برند.

صحنه 3

آقای مارتین ابتدا درد را احساس می‌کند و تصمیم می‌گیرد که به پزشک مراجعه کند. پزشکش پوکی استخوان را تشخیص داده و او را با فیزیوتراپی معالجه می‌کند. پس از سپری شدن چند روز از درمان، آقای مارتین احساس بهتری دارد. او پیگیری روند درد خود را آغاز می‌کند. او به زودی می‌فهمد که همیشه در روزهایی که درد شدیدی دارد و به پزشک مراجعه می‌کند احساس بهتری پیدا می‌کند. او مدافع بزرگ فیزیوتراپی می‌شود و آن را به همسرش توصیه می‌کند و همسرش به او ملحق می‌شود. اما آیا به راستی درمان موثر است؟

صحنه 4

با وجود سپری شدن ماه ها ازدرمان، همه چیز برای آقای و خانم مارتین بدتر می شود.آنها با هم به بیمارستان می روند و دکتر آقای مارتین مسکن برای او تجویز می کند. خانم مارتین تصمیم می گیرد که گزینه دوم را انتخاب کند. پزشک جدید او به تازگی متوجه شده است که دارونماها برای برخی از دردهای مزمن به همان اندازه دارو خوب عمل می کنند. پزشک او به جای آنکه به خانم مارتین قرص مسکن بدهد قرص های ساده شکر را تجویز می کند، با این وجود به خانم مارتین می گوید که آنها مسکن هستند. روز بعد هر دو آنها احساس بهتری دارند. آقای مارتین متوجه می شود که او با تراشیدن چوب مشکلی ندارد و خانم مارتین به راحتی می تواند کفش هایش را بپوشد. او می تواند تأیید کند که مسکن ها جواب می دهند. اما آیا واقعاً چنین هستند؟

صحنه 5

متأسفانه زمان زیادی طول نمی‌کشد تا درد دوباره عود می کند و آنها به بیمارستان برمی گردند. آقای مارتین در حال حاضر تحت عمل ورتبروپلاستی ، درمانی رایج برای افرادی که از کمردرد ناشی از پوکی استخوان رنج می برند قرار می گیرد. برای انجام این عمل جراحی پزشکان مستقیماً سیمان استخوانی(سمنت) را به مهره های کمر او و استخوان هایی که ستون فقرات را تشکیل می دهند تزریق می کنند. پزشک خانم مارتین به سادگی یک ظرف پر از سیمان استخوانی را به او می دهد که استشمام کند و سپس سالین به او تزریق می کند که عملا هیچ خاصیت درمانی ندارد.

صحنه 6

پزشک خانم مارتین وی راجع به اطلاعات مورد نظر از این دارونما را براساس تحقیقات منتشر شده در کتابخانه ملی پزشکی در ایالات متحده کسب کرده است. یک کار آزمایی بالینی کنترل شده نشان داده است که عمل ورتبروپلاستی هیچ فایده ای نسبت به یک روش ساختگی ندارد. بلافاصله پس از عمل جراحی خانم و آقای مارتین در لابی با هم ملاقات می‌کنند و تجربه خود را از این روند باهم به اشتراک می گذارند. هر دو احساس فوق العاده ای دارند. خانم مارتین شوهرش را برای خوردن بستنی دعوت می کند زیرا درمان او بسیار ارزان تر بوده است. پس اینجا چه خبر است؟ چند نظریه وجود دارد که سعی می کنند اثر دارونما را توضیح دهند.

صحنه 7

در ابتدای درمان مرحله بازگشت به حد متوسط را داریم. آقای مارتین مانند بسیاری از ما زمانی به فکر درمان می افتد که علائم اش واقعاً بد باشند. او با مراجعه به پزشک خیلی زود احساس بهتری پیدا می کند. اگر به سیر طبیعی بسیاری از بیماری ها نگاه کنیم می فهمیم که درد با گذشت زمان دچار نوسان می شود و معمولاً به میزان متوسط می رسد. چنانچه ما نمی دانیم که پزشک یا دارونما ارتباطی با بهبود بیماری داشته است یا خیر.

صحنه 8

تداعی یا شرطی شدن در مرحله بعدی درمان قرار دارد. خیلی از درمانها از جمله عمل ورتبروپلاستی به صورت تشریفاتی انجام می شوند که شامل علائم اجتماعی، نشانه های فیزیکی و پیشنهادات شفاهی هستند. مغز آقای مارتین چنین نشانه هایی را تفسیر می کند و انتظارات ، خاطرات و احساسات را استخراج می کند. مغز اندورفین و سایر مواد شیمیایی را ترشح می کند که باعث می شود او احساس خوبی داشته باشد و میزان درکش از درد را کاهش دهد. بنابراین انتظارات مغز بر آورده می‌شود. جایی که او به این باور می‌رسد که حالش بهتر شده و احساس بهتری دارد .

صحنه 9

در این مرحله بیمار بر روی صحت داروی خود تعصب پیدا می کند. خانم مارتین به محض مصرف قرص شکر فکر می کند که احساس بهتری خواهد داشت. سپس تمرکز او تنها بر روی مواردی است که تأیید می‌کند این دارو برای او بهتر است. او نمی داند که هنوز در انجام بسیاری از کارهای دیگر مشکل دارد. در حالی که هر سه ایده احتمالاً با هم کار می‌کنند نظریه دیگری نیز وجود دارد.

صحنه 10

عصب های به اصطلاح آینه ای نیز می‌توانند نقشی داشته باشند. شواهد جدید و رو به رشدی به سلول‌های مغزی اشاره می کنند که رفتار را منعکس می‌کنند. این سلول‌ها رفتارهایی که می‌بینند را طوری انعکاس می‌دهند انگار خودشان انجام‌دهنده آن بوده‌اند. هنگامی که خانم مارتین با پزشک صحبت می‌کند قسمت هایی از مغز پزشک بخشی از مغز خانم مارتین را مانند آینه انعکاس داده و قسمتی از مغز خانم مارتین نیز منعکس کننده مغز پزشک خواهد بود. در نتیجه ساختار مغز خانم مارتین تغییر می کند و درد کمتری را احساس می کند. جیاکومو ریزولاتی عصب شناس که اعصاب آینه ای را کشف کرده است اظهار می دارد که این فرایند آگاهی را دور می زند و نقشه مستقیم اطلاعات حسی را بر روی ساختارهای حرکتی ارائه می دهد.

صحنه 11

دارونما ، یک کلمه لاتین به معنی "خوب خواهم شد" هزاران سال است که مورد استفاده قرار گرفته است. اثرات دارونما قرن هاست که مورد بحث است. یک مطالعه تاثیر‌گذار از 1955 نوشته هنری کیچ بیچر (هاروارد) با عنوان "دارونمای قدرتمند" ایده‌ای را در مورد اهمیت اثر بخشی کلینیکی آن بنیان نهاده است. امروزه اثر دارونما به خوبی شناخته شده است و از نظر علمی آنقدر دارای اهمیت است که هر داروی ضد درد جدیدی که در ایالات متحده به دنبال دریافت تأیید سازمان غذا و دارو است باید نشان دهد که این دارو بهتر از درمان دارونما عمل می کند.

صحنه 12

در آزمایشات به اصطلاح کنترل شده تصادفی که استاندارد طلایی تحقیقات پزشکی را دارا است، داروهای جدید به یک گروه از بیماران داده می‌شود در حالی که گروه کنترل دارونما دریافت می‌کند. نه پزشکان و نه بیماران نمی دانند چه کسی چه چیزی دریافت می کند. پس ازپایان آزمایش نتایج مقایسه می‌شوند. اگر داروی جدید به طور قابل توجهی بهتر از دارونما عمل کند مجاز به فروش است. آزمایش به طرز شگفت انگیزی دشوار است. از 10 داروی جدیدی که وارد آزمایش می‌شوند یکی تأیید می‌شود. اگر یک مطالعه دارونما ثابت کند که شیوه استاندارد پزشکی موجود مانند موضوع عمل ورتبروپلاستی بی اثر است پزشکان صادق و با وجدان تجویز آن را متوقف می کنند و ما می توانیم از تغییر پزشکی صحبت کنیم.

صحنه 13

برای پی بردن به اینکه آیا درمان موجود موثر است یا قدرت درمانی آن فقط ناشی از اثر دارونما است ، می توانیم درمان را بدون اطلاع بیماران انجام دهیم. در یکی از این آزمایشها نشان داده شد که اگر یک مسکن توسط ربات پمپ مخفی تجویز شود در مقایسه با زمانی که دارو توسط یک پرستار تزریق می شود بیماران دو برابر دوز دارو مصرف می کنند. این نشان می‌دهد که اگر بیمار از درمان انجام شده کاملا بی اطلاع باشد، در اینصورت نیمی از سهم بهبود حال بیمار به روند درمان و نیم دیگر آن به دارونما می رسد.

صحنه 14

مطالعات دارونما صادقانه حتی پا را فراتر می گذارد. از آنجا که فریب از نظر اخلاقی پرسش برانگیز است ، محققان در حال حاضر شروع به انجام آزمایشات بالینی کرده اند که در آن به مردم گفته می شود تنها چیزی که دریافت می کنند یک قرص شکر با نشان چاپ شده دارونما در سراسر بسته بندی است. حتی در آن صورت اثر دارونما جادو می کند و به شما کمک می کند که احساس بهتری داشته باشید. یک آزمایش در دانشکده پزشکی هاروارد نشان داده است افرادی که از سندرم روده تحریک پذیر رنج می‌برند و از دارونمای صادقانه استفاده می‌کنند، میزان پیشرفت بهبودی‌شان در مقایسه با گروه کنترل دو برابر بوده است.

صحنه 16

شما چی فکر می‌کنید؟ ما چگونه می‌توانیم مطمئن شویم که دارویی که تجویز می‌کنیم اثرگذاری‌اش تنها به خاطر اثر دارونما نیست؟ آیا تحقیقات بیشتر بر روی دارونما نشان می دهد که بسیاری از درمان های پزشکی استاندارد که در برخی از بهترین بیمارستان های جهان ارائه می شود شرم آور هستند؟ و چگونه می توانیم در مورد قدرت دارونما در خانه بدون اینکه کسی را در معرض خطر قرار دهیم تحقیق کنیم؟

منابع :