مقاله معتقد است رسانه‌ها ذاتاً وسوسه‌انگیز هستند و می‌توانند توجه ما را از مسایل درونی خود به مسایل بیرونی معطوف کنند. در کل مقاله تلاش می‌کند نشان دهد چرا ما نمی‌توانیم خود را بشناسیم و چگونه رسانه‌ها از این ضعف سوءاستفاده می‌کنند.

آزادی، یکی از ارزشمندترین و نیرومندترین مفاهیمی است که در زندگی ما وجود دارد. اما چه چیزی آزادی را به چنین قدرتی جذاب می‌کند و چرا برای ما مهم است؟ در این مقاله، به طور جذابی به تشریح مفهوم آزادی می‌پردازیم و به شما نشان می‌دهیم چرا باید به دنبال آزادی در زندگی خود بگردید.

خود کودک، با طبیعت و نیازهای منحصر به فردش، با آرزوهای خاص خود برای تحقق بخشیدن، معمولاً آخرین چیزی بود که کسی به آن فکر می‌کرد. وقتی کودک از راه می‌رسید، اغلب با کمی بهتر از یک حیوان با او رفتار می‌شد؛ احتمال زیادی وجود داشت که جوان بمیرد و تا زمانی که ثابت نمی‌کرد زنده می‌ماند، نادیده گرفته می‌شد – و مجبور بود به جای کاوش و پرسش‌وگو، اطاعت کند و گوش دهد.

این ویدئو به بررسی رابطه مستقیم بین عشق سالم، پایدار و معنوی با مفاهیم خویشتن‌دوستی و عزت‌نفس می‌پردازد. تشریح می‌کند که عشق واقعی نیازمند شناخت خود و پذیرش خویش است.چگونه می‌توان با تقویت خویشتن‌دوستی و عزت‌نفس، روابط عاطفی مثبت‌تری داشت.

مقاله با عنوان "چرا رسانه‌ها به ایمان ما به انسانیت آسیب می‌رسانند" درباره تأثیر رسانه‌ها بر دید ما از دیگران صحبت می‌کند.ابتدا می‌گوید سابقه‌ای که ما از افراد در مورد زندگیشان نداریم باعث ایمان به انسانیت می‌شد.سپس می‌افزاید رسانه‌ها همه را به ما معرفی کرده‌اند و از این اعتماد کاسته‌اند. مقاله تأکید می‌کند رسانه‌ها ما را به دیدن تیره‌ترین نمونه‌ها سوق می‌دهند.در کل سعی دارد نشان دهد چرا رسانه‌ها به ایمان ما به انسانیت آسیب می‌رسانند.

تنبلی زیاد می تواند جلوی پیشرفت و خلاقیت شما را بگیرد. اما کمی تنبلی گاهی می تواند مفید باشد! بدن و ذهن ما برای تعطیلات مقرر دارند. وقتی به خودتون استراحت می دهید، انرژی برای فعالیت های بعدی تان ذخیره می شود.

کودکان برای رشد سالم به عشق، توجه و حمایت عاطفی والدین نیاز دارند. اما زمانی که والدین بی‌تفاوت هستند، این نیازها برآورده نمی‌شوند و می‌تواند منجر به عزت نفس پایین در فرزندان شود. در این مقاله، به بررسی ریشه‌های عزت نفس پایین در فرزندان بی‌تفاوت و همچنین راهکارهایی برای کمک به این کودکان می‌پردازیم.

مفهوم اضطراب مزمن، موقعیتی متناقض‌نما را به نمایش می‌گذارد. در نگاه اول، به نظر می‌رسد که افراد مبتلا به این اختلال، برای بهبودی خود نیازمند یافتن موضوعی برای نگرانی باشند. این امر در حالی است که نگرانی، به‌طور ذاتی، احساسی ناخوشایند است که باید از آن دوری کرد و تنها در شرایط کاملاً ضروری باید به آن پرداخت.

درونگرایی و برونگرایی اصطلاح‌هایی هستند که بار اول توسط کارل گوستاو یونگ در در سال 1920 در سوئیس به کار رفتند. بنابر گفته‌های یونگ، برونگراها به دنبال ارتباط زیاد با دنیای خارجی هستند. در مقابل یک درونگرا انرژی روانی‌اش را از درون خود دریافت می‌کند. یونگ باور دارد که هیچ کس به طور کامل برونگرا یا به طور کامل درونگرا نیست. بلکه ما کمی از هر دو ویژگی را داریم. اگرچه اکثر افراد ویژگی‌های یکی از این دو را بیشتر نشان می‌دهند. اگر ویژگی‌های هر دو حالت به میزان مساوی در ما وجود داشته باشد، ما یک میانگرا هستیم.