پرسپکتیو احساسی یا دیدگاه عاطفی، توانایی درک و تفسیر احساسات خود و دیگران از منظری وسیع‌تر است. این مهارت به ما کمک می‌کند تا احساساتمان را در تناسب با واقعیت قرار دهیم، واکنش‌های متناسب با شرایط داشته باشیم و در برابر چالش‌های زندگی تاب‌آورتر باشیم.

برای شکل دادن به یک عادت، شما باید رفتار ثابتی را تکرار کنید تا جایی که الگوی آن روی ذهن شما حک شود. ساده‌ترین کار برای شکل دادن به این الگو، شروع کردن با قدم‌های کوچک است!

بسیار صادقانه‌تر و رهایی بخش‌تر خواهد بود اگر بپذیریم که بخش زیادی از زندگی خود را به گفتن این یا آن دروغ می‌گذرانیم و در مورد دلایل انجام چنین کاری کنجکاو شویم. ما تمایل داریم روی جنبه‌های بزهکارانه یا نیمه‌جنایی دروغ تمرکز کنیم، گویی فریبکاری و دروغ‌گویی همیشه در رابطه با معلم مدرسه، پدر عصبانی یا پلیس اتفاق می‌افتد، و بنابراین از انواع کارکردهای ظریف‌تر روزمره و روانشناختی آن غافل می‌شویم.  کارکردهایی که ما، اکثریت قانونمند، محتاط و ظاهراً اخلاق‌مدار نیز درگیرش هستیم.

تنبلی زیاد می تواند جلوی پیشرفت و خلاقیت شما را بگیرد. اما کمی تنبلی گاهی می تواند مفید باشد! بدن و ذهن ما برای تعطیلات مقرر دارند. وقتی به خودتون استراحت می دهید، انرژی برای فعالیت های بعدی تان ذخیره می شود.

سرچشمه‌های رنج و خوشحالی‌مان بسیار فراتر از درک ما قرار دارند. نیازهای بی‌‌اندازه قدرتمندی به صورت دوره‌ای از ما عبور می‌کنند و هیچ راهی برای درک خودمان از خلال آن‌ها نداریم، چه رسد به اینکه آن‌ها را به‌طور قابل اعتمادی به دیگران منتقل کنیم.

این ویدئو به مفهوم از هم گسیختگی در روابط می‌پردازد که شامل عدم اعتماد، ارتباط منفی و جدایی می‌شود. سپس به بحث ترمیم روابط می‌پردازد و راهکارهایی مانند: حل و فصل مشکلات گذشته، بازسازی ارتباط مثبت، ایجاد اعتماد مجدد، پذیرش مسئولیت ترمیم

این ویدیو به بررسی تئوری مبنی بر اینکه با درک حقیقی از مفهوم عشق، فرد می‌تواند هر کسی را دوست داشته باشد، می‌پردازد.به نظر می‌رسد عشق در واقع نوعی تمایل به پذیرش، تعهد و بخشش است؛ نه جذبه موقتی.

درونگرایی و برونگرایی اصطلاح‌هایی هستند که بار اول توسط کارل گوستاو یونگ در در سال 1920 در سوئیس به کار رفتند. بنابر گفته‌های یونگ، برونگراها به دنبال ارتباط زیاد با دنیای خارجی هستند. در مقابل یک درونگرا انرژی روانی‌اش را از درون خود دریافت می‌کند. یونگ باور دارد که هیچ کس به طور کامل برونگرا یا به طور کامل درونگرا نیست. بلکه ما کمی از هر دو ویژگی را داریم. اگرچه اکثر افراد ویژگی‌های یکی از این دو را بیشتر نشان می‌دهند. اگر ویژگی‌های هر دو حالت به میزان مساوی در ما وجود داشته باشد، ما یک میانگرا هستیم.