مقاله با عنوان "یک مگس در سوپ من است" در مورد رویکرد مناسب برای واکنش به موقعیت‌های ناخوشایند صحبت می‌کند.ابتدا به سنت‌های تربیتی ما اشاره می‌کند که ما را به سکوت وامی‌دارد.سپس به خشم و فرورفتن در اندوه اشاره می‌کند و می‌گوید هیچکدام مناسب نیستند.مقاله پیشنهاد می‌کند باید با مناسب بودن، صداقت و مهربانی واکنش نشان داد.در کل تاکید دارد باید با درک موقعیت و انگیزه‌ها واکنش نشان داد نه با خشم.

خودآگاهی یکی از عناصر کلیدی رشد و توسعه شخصی است. این مفهوم به معنای درک عمیق و صادقانه از خود، باورها، ارزش‌ها، احساسات و رفتارهای خود می‌باشد. در این مقاله، به بررسی شش حقیقت اساسی درباره خودآگاهی می‌پردازیم

بسیار صادقانه‌تر و رهایی بخش‌تر خواهد بود اگر بپذیریم که بخش زیادی از زندگی خود را به گفتن این یا آن دروغ می‌گذرانیم و در مورد دلایل انجام چنین کاری کنجکاو شویم. ما تمایل داریم روی جنبه‌های بزهکارانه یا نیمه‌جنایی دروغ تمرکز کنیم، گویی فریبکاری و دروغ‌گویی همیشه در رابطه با معلم مدرسه، پدر عصبانی یا پلیس اتفاق می‌افتد، و بنابراین از انواع کارکردهای ظریف‌تر روزمره و روانشناختی آن غافل می‌شویم.  کارکردهایی که ما، اکثریت قانونمند، محتاط و ظاهراً اخلاق‌مدار نیز درگیرش هستیم.

برای شکل دادن به یک عادت، شما باید رفتار ثابتی را تکرار کنید تا جایی که الگوی آن روی ذهن شما حک شود. ساده‌ترین کار برای شکل دادن به این الگو، شروع کردن با قدم‌های کوچک است!

رنگ‌ها تنها به عنوان تزئین استفاده نمی‌شوند؛ بلکه به طور عمیقی بر احساسات ما تأثیر می‌گذارند. در این مقاله، بررسی می‌کنیم که روانشناسی رنگ چگونه توضیح می‌دهد که برخی رنگ‌ها تجربیات روزانه ما را شکل می‌دهند.

در دنیای پرسروصدا و پرمشغله امروز، سکوت به گوهری کمیاب و ارزشمند تبدیل شده است. غرق شدن در هیاهو و اخبار منفی می تواند تاثیرات مخربی بر سلامت روان ما داشته باشد. در این مقاله، به بررسی فواید سکوت برای سلامت روان و راهکارهای ایجاد فضایی آرام در زندگی روزمره می پردازیم. با خواندن این مقاله، یاد خواهید گرفت که چگونه از قدرت سکوت برای رهایی از استرس، اضطراب و افکار منفی، و دستیابی به آرامش و شادی واقعی استفاده کنید.

برای بسیاری از ما که کودکی‌های آشفته‌ای با نشانه‌های آسیب و ناراحتی داشته‌ایم، یکی از مشکلات تئوریک بزرگسالي در مسیر یافتن آرامش و تعادل، این است: آیا باید والدین خود را برای گذشته ببخشیم یا نه؟

هر قرار جدید، اگر خوش‌شانس باشیم، ممکن است آخرین قرار باشد، نقطه‌ای که در آن تنش، ناراحتی، ناامیدی و خستگی متوقف می‌شود، لحظه‌ای که شخصی را پیدا می‌کنیم که بالاخره بتوانیم نام او را در وصیت‌نامۀ خود بنویسیم و سی و پنج سال بعد، یک شب بتوانیم با هم از نوۀ اولمان نگهداری کنیم.