با مفهوم درماندگی آموخته شده آشنا شوید و یاد بگیرید چگونه با تغییر نگرش و ایجاد اهداف کوچک، بر این احساس ناامیدی غلبه کنید.

یکی از سوالاتی که اغلب افراد آسیب دیده در طول مسیرشان با آن دست و پنجه نرم می کنند، یافتن پاسخی برای «چرا بی رحمی وجود دارد؟» است، چرا که  آسیب های روحی تقریباً همیشه ناشی از اعمال بی رحمانه‌ی یک یا چند فرد است.

آیا تا به حال احساس کرده‌اید که نمی‌توانید به عمیق‌ترین افکار و احساسات خود دسترسی پیدا کنید؟ این مقاله به شما کمک می‌کند تا با کاوش در ناخودآگاه، به حقیقت درونی خود برسید و زندگی اصیل‌تر و معنادارتر داشته باشید.

رابطه عمیق بین ناامنی اقتصادی و سلامت روان را بررسی کنید. نحوه تأثیر فقر بر رفاه و تأثیر دو طرفه بین ثبات مالی و سلامت روان را کشف کنید، و برای شکستن چرخه فقر، راه حل های جامع را خواستار شوید.

ما تحت این برداشت اشتباه هستیم که تنها چیزی که می‌تواند اشک را توجیه کند، یک فاجعه واضح و غیرقابل انکار است. اما فراموش می‌کنیم که هر ساعت چند مسئله کوچک اشتباه پیش می‌رود، چقدر چیزهای ظاهراً «کوچک» می‌توانند بر ما تأثیر بگذارند و چقدر این مسائل ممکن است در مدت زمان طولانی احساس گیج‌کننده‌ای به ما بدهد.

مقاله با عنوان "نمی‌توانم موفقیت تو را تحمل کنم" در مورد مقابله با حسادت نسبت به دوست است.ابتدا به دلایل احتمالی احساس حسادت مانند تغییر وضعیت دوست توضیح می‌دهد.سپس راهکارهایی مانند بیان مستقیم حسادت و شنیدن دشواری‌های دوست را پیشنهاد می‌کند.مقاله تاکید دارد باید از دوست چیزی یاد گرفت نه حسادت کرد.در کل سعی می‌کند روش مقابله با حسادت را توضیح دهد.

روانشناسی انطباق نشان می دهد که ما تحت تأثیر رفتار اطرافیانمان قرار می گییم. در این مقاله به بررسی دلایل این پدیده و راهکارهایی برای تصمیم گیری مستقل می پردازیم.

رقص در اکثر فرهنگ‌ها جایگاه ویژه‌ای داشته است. مردم در گروه‌هایی گرد هم می‌آمدند، با صداهای ریتمیک طبل‌ها و فلوت‌ها، ارگ‌ها و گیتارها، سرودها و فریادها غرق می‌شدند و دست‌ها و پاهایشان را به شیوه‌های پیچیده و دیوانه‌وار تکان می‌دادند و خودشان را در حیرت رقص گم می‌کردند. بی‌جهت نبود که نیچه، شخصیتی دردناک منزوی در زندگی روزمره، اعلام کرد: «فقط به خدایی ایمان می‌آورم که بتواند برقصَد» (نظری که در کنار اعلام قاطعانه‌ی دیگرش قرار می‌گیرد: «بدون موسیقی، زندگی اشتباه است.»)

گاهی خود را در وضعیت ذهنی‌ای می‌یابیم که حس می‌کنیم نمی‌توانیم شرایطی ناخوشایند را تغییر دهیم. اگر این اتفاق برای مدتی طولانی بیفتد، ممکن است به درماندگی آموخته منجر شود؛ دیگر حتی اقدام به تغییر شرایط خود نمی‌کنیم. این مفهوم را نخستین بار مارتین سلیگمن مطرح کرد. وی این موضوع را در سگ‌هایی مشاهده کرد که مرتب به آن‌ها شوک الکتریکی وارد می‌شد و حتی وقتی برای دوری کردن از شوک‌ها فرصتی به آن‌ها داده می‌شد، تلاشی نمی‌کردند.